عبور از تابوهای سرزمین مادری

حسین آتش پرور معتقد است داستان نویسان مهاجر در فضای متفاوت به تابوهایی می پردازند که در سرزمین مادری شان وجود دارد.

او دوری از ریشه ها و نبودن در زمین و خاک خود را از وجوه آسیب پذیری ادبیات مهاجرت می داند که به گفته او کم کم باعث فراموشی بخشی از فرهنگ نویسنده می شود.

- این داستان نویس در گفت وگویی مکتوب با ایسنا از وضعیت ادبیات مهاجرت می گوید؛ به این که چطور نویسندگان مهاجر در زمان و زبان جا می مانند اشاره می کند، از این که دوری از ریشه ها و نبودن در زمین و خاک خود کم کم باعث فراموشی بخشی از فرهنگ نویسنده می شود می گوید و این را معجزه ادبیات می داند که گذشته را به آینده می رساند.

متن گفت وگو با حسین آتش پرور را در ادامه می خوانید.

وقتی نویسنده در زمان و زبان جا می ماند نمود مقوله مهاجرت در آثار ادبی (خصوصا در آثار داستانی) را به ویژه در سال های اخیر چگونه می بینید؟ مهاجرت پدیده ای است که به عوامل بی شماری بستگی دارد و می باید از زاویه های گوناگون و در زمان های مختلف به آن نگاه کرد.

پدیده ای که در دوران معاصر چه در داخل به صورت جابه جایی جمعیت و چه در رفتن به خارج شتاب بیشتری پیدا کرده.

عواملی که باعث مهاجرت می شود به جز حوادث طبیعی مثل خشکسالی ها، سیل، زلزله، جنگ، توسعه نیافتگی و نداشتن امنیت به شکلی است.